Bitanem. Şiiri - Fahri Bulut

BİTANEM serbest.
Sana, bu mektubu,
Ay ışığı balkonda yazıyorum bitanem.
Hani,
Gelmek istemiştim, gelememiştim,
Sevmek istemiştim, sevilmemiştim.
Ya,
Hava kel ayaz,
Gözlerini biteviye kırpıyor yıldızlar.
Bulutları sağmaya başladı susayan topraklar.
Çoktan uykuya vardı canlılar.
Yuvalarında sevişiyor börtü-böcek.
Dudaklarım tirtirtitriyor,
Kalemi zor tutuyor ellerim,
Bitanem –bitanem yazarken.
Dudak izlerinle nakışlanan bardağa,
Kırmızı şarap doldurdum,
Silme baş dökülesiye.
Yine şerefine kaldırıyorum bardağımı,
İçeceğim-içeceğim- içeceğim.....
Şerefine sarhoş olmak istiyor canım,
Hem de körkütük hiç olmadığım kadar.
Yaşamım,
Seninle anlamlı, seninle mutlu olacaktı,
Dilimde ismin, ağzımda nefesin,
Kulağımda sesin, genzimde kokun,
Yüreğimden hiç silinmeyecektir sevgin.

Biliyorum sayılı günlerim,
Koparamıyorum takvim yapraklarını,
Üzerlerine kokunuz sinmiş diye.
Okuyorum son kopardığın yaprağı.
Bir haziran iki bin altı yazı.
Sakın ağlama,
Tüm dünyayı yakarım bir damla göz yaşına,
Bozma hayallerini düşünü.
Biliyorsun,
İnsanlarda evrim geçirirler,
Yalnızlıktan, mutsuzluktan kurtulmak için.
Tek kalıcı olan anılar-anılar-anılar...
Gözyaşlarımızın ıslattığı, sarı-sarı sayfalarda...
Sarı-sarı sayfalarda sarı-sarı sayfalarda...
Bitanem-bitanem- bitanem...
05 TEMMUZ 2006
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU