Bitanem Şiiri - Faruk Aysoy

Sevginin en guclu isigi saplandi,
Kendini bilmez, hovarda gonlume.
Yildirimlar biribirini takip etti,
Hepsi ayni yeri buldu, kalbimin ortasini.

Hic batmayacak bir gunes acti,
Degersiz, yozlasmis bir kalpte, benim kalbimde.
Tas gibi hissiz, duygusuz bir gonuldu,
Hislere boguldu, duygu firtinasinda kayboldu sayende!

Gozlerim gormuyor artik hicbirseyi,
Nereye baksam sen, senin essizligin.
Yildizlarda sen, ictigim suda, yedigim ekmekte,
Heryerde senin sevgin, senin askin, senin kutsalligin!

Beni benden aldi goturdu,
Senin sevgin ruhumun derinliklerinde.
Ne kadar savassam kaybettim bu savasi,
Yenik dustum sevgiye, kaybettim mantigimi…

Simdi ise usuyorum sicacik odamda,
Sevginin yoksullugunda, ask atesinin bencilliginde…
Sanki buzullarin ortasina dusmus bir ates gibi,
Yok olup bitiyorum umutsuzca senin arkandan…

Yuruyorum yildizlari olmayan bir gecede,
Kalbim soguk, bedenim usuyor amansizca yoklugunda…
Senden, yegane mutluluk gunesimden uzagim artik,
Yeni dogacak gunum yok, yasamaya ise sabrim yok senden uzakta!

Gel yanima, kalbimin icine korkmadan,
Hicbirseye aldirmadan yalnizca gir su kalbime, bak icine!
Volkanlarin senin, sevgin icin patladigini gor,
Kalbimin cayir cayir yandigini cehennemde sadece senin icin…

Sevgini birlestir nacizane yuregimde,
Askini paylas benim seni seven benligimle.
Kalbim senin, ruhum senin, benligim senin, herseyim senin,
Reddetme beni, reddetme benligimi, reddetme askimi bitanem…