Beslediğimiz bit yenikleri oydu bal mumuna
değirmende öğüttüğümüz
ayrılık sözünü...
Dikeni en çok güle yakıştırmıştık...
Etekleri tutuşmuş bir rüzgarla
silinir gider ayak izleri deyip
yüreğin yufkasına
fil dişi saplamıştık.
Kayıt Tarihi : 23.1.2011 16:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Anlamlıydı, sevilesi şiirdi, ellerine sağlık
TÜM YORUMLAR (14)