Adını her anışımda,
beynimde ne denli travmalar yarattığının farkında mısın?
Dudaklarım kanıyor,
Avuçlarım her zamankinden daha derin çukurlara ev sahibi bu gece.
Saçlarımdan süzülen birkaç damla sen sadece
Bütün bedenimi sırıl sıklam yapan.
Nereden başlamalıyız cevaplamaya bilmiyorum.
Hangi zamir taşır ki zaten bizi?
Hangi cümlenin içinde yan yana durabiliriz ki?
Dilsiz kesilmiş buz gibi bir gece,
Ameliyat masasında bırakılmış kimliksiz bir beden,
Kalabalık bir uğultu...
Susmalıydık!
Şşş...
Söyle,
Kaç kez ölmeliyim bu gece?
Kaç kez dönüp en başa, affetmeliyim seni?
Daha kaç kez gözlerimi çıkarıp yuvalarından ellerine vermeliyim?
Söyle!
Şimdi,
Yeni doğmuş bir serçe kadar aciz bedenim.
Çoktan ölmüş de
Bir türlü kabullenemiyor.
Kayıt Tarihi : 12.7.2009 10:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!