Bit Kaldı Şiiri - Ozan Hürmetli

BİT KALDI

Malım var diyerek güveniyordum
Koyun gitti kuzu gitti it kaldı.
Her gittiğim yerde övünüyordum
İnek gitti öküz gitti çüt kaldı.

Benden ayrı gezer yarenim eşim
İçimde sıkıntı ağrıyor döşüm
Mutfakta tükendi yiyecek aşım
Ekmek gitti meyve gitti ot kaldı.

Seslenir ardımdan bana birisi
Döndüm baktım sanki aşkın perisi
Giysiler eskidi yoktur gerisi
Ceket gitti gömlek gitti kot kaldı.

Savatım cepkenim vardı sırmadan
Dost kapısı açar idim sormadan
Variyeti satıp yedim durmadan
Yalı gitti villa gitti kat kaldı.

Özlemle hasretle geziliyordu
Yürekler acıdan eziliyordu
Gurbetten sılaya yazılıyordu
Mektup gitti tebrik gitti çet kaldı.

Gönül vaz geçmiyor yine güzelden
Ulaşmak istiyor hemen tez elden
Sayılırdı hatır gönül ezelden
Sevgi gitti saygı gitti höt kaldı.

Hürmetli’yim başta kalmadı emik
Dost bildiğim insan ediyor yamuk
En sonunda kaldım deriyle kemik
Betim gitti beniz gitti bit kaldı.

05.04.2020