Bişri Hafi Hazretleri Şiiri - Yusuf Tuna

Hiç meyhaneden çıkmazdı,
Bişr-i Hafi Hazretleri.
Hiç bir kimseye bakmazdı,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Kulun kötü olmaz adı,
Sarhoştan kul olamaz dedi.
Hızırdan bir fırça yedi,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Çamurda bir kağıt buldu,
Bakınca bir tuhaf oldu.
Onu gül suyuyla sildi,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Kağıtta besmele vardı,
Onu yere kim atardı?
Epeyce düşünüp durdu,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

İçinde fırtına esti,
Kaldırıp bağrına bastı.
Kağıdı duvara astı,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Kendini yatağa vurdu,
Rüyasında Hakka erdi.
Peygamberimizi gördü,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Beyninde şimşekler çaktı,
Meyli Beytullaha aktı.
İçki içmeyi bıraktı,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Tövbe edip Hakkı buldu,
Hakkı Rab olarak bildi.
Sonradan imana geldi,
Bişr-i Hafi Hazretleri.

Yusuf gibi feyiz aldı,
Rabbimize şükür kıldı.
Büyük bir evliya oldu,
Bişr-i Hafi Hazretleri.