Apar topar kapıdan çıkarken,
İpten toplanıp yatağın ucuna atılıvermiş,
Kimin pantolonu, kimin çorabı belli olmayan
Çamaşır yığını gibi ,buluverisin dertleri kucağında.
Nereden gelip, ne ara yığın oluverdiler,
Düşünemezsin bile.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta