Bişkek'te Zaman Şiiri - Adnan Şerifoğlu

uyandırılmaktan hoşlanmayan bir sudur bişkek’te zaman, ağır ağır akar
gardroplardan kovulmuş eski bir kent soyludur,üstü başı naftalin kokar
mossovyet yaz-kış demeden güneşte sere serpe umarsız bir yılan gibi yatar
toktogul-sovyetskaya’da nüfustan düşülmüş,zulmet yorgunu,tinerci çocuklar

avazınca bağırır ingiliz kılıklı bir dilenci çon meçit’te gogolya’da
sesi küllenmiş bir ateşi yeniden ve usulca yakar dimağınızda
içinizden bir ses,ama kırgızca ‘caşaybız şükür gerek kudayga’
dolup taşar meçit cuma namazında caş müsülmanlarla

beyaz evi bekleyen cooker uzanmış yatar yaka bağır açık çimende
revalutsiya bir saatte olur yüz kişiyle, diğerleri işte, bir sokak ötede
çüyde gitar, saksafon sovyetskayada, akordeon sesleri akemmirde
azmış tenlerin vahşete uyan çağrısı yankılanır hemen güneş gözükse

akşam oldu mu çifter çifter kapanır ardı ardına soyuz artığı suratsız kapılar
gece kararmış ruhlar gibi sokaklarda bayram eder yedi bela alkaşlar
nerede kim ölür kim kalır,kim kimi boğazlar,kimin umurunda; yaşasın sağlar!
bişkek’te zaman budur, böyle yaşanır boğucu yazlar,böyle geçer dondurucu kışlar

2004-2005 bişkek