Bisikletçi Şiiri - Ömer Akçiçek

Yüklemiş garip öksüz acılarını
Saklamış mutluluğu içinde....
Biri umut
diğeri sevda
Tutsak kalmış kaldırım köşelerine
Elinde bisiklet
Çocuklar gibi hayata karşı pedal çekiyor
Pas tutmuş belki sevinçleri ama
Yalnızlık idi dizlerine yüklenen muamma

Ayağında eski bir ayakkabı
Senede bir giydiği pantolon
Elin'de dolu şişesi
Yalnızlığın ızdırabına içer bu bisiklet'çi
Gözlerini yumar
Yarın'ki çileli güne

Selam olsun pencereme konan sığırcıklar
Selam olsun sisli gözlerimin sabahına
Fukara evinde kimsesiz çağlar göz yaşları
Zeytinin çekirdeğine bile talip'ti
Bence en iyisi'de buydu
Çayın demine özlemle bakıyor
Ağarmış saçı ve sakalı
''Ah gençliğim ah''''
Heder ettim garip yaşımı
Oysaki ne hayalleri vardı
Ama çalmamış mutluluk kapısını
Özlemle almış bisikletini
Ve başlamış umut yolculuğuna

Sevinç dolu ela gözleri gülüyor
Ne zaman biter bu ömür bilinmez ama
Son sözü şöyley'di bu garip bisikletçinin
Ne garip değil'mi bu hayat
Nasıl'da feda etti beni zalıma