Birtanem Şiiri - Ahmet Kısa

Mevsimsiz dökülüyor tüm yapraklar, birer birer,
Neyleyim, böyle yazmış Yaradan, bu imiş kader,
Biz,ayrı bahçelerdeki güllerden demet yapmadık mı?
Tabuları hiçe sayıp, birbirimize ölesiye tapmadık mı?

Sevgiye susamıştı yüreğin,muradına erdiren el oldum,
Suya hasretti toprağın, çağlaya çağlaya sel oldum,
Akıntıya kapılmış gidiyordun, sana uzanan dal oldum,
Ben yalnızca seni sevdim,aşkınla yanan abdal oldum.

Meyve veren ağacın oldum, yıllarca sürekli taşlandım,
Dış kapının dış mandalı dediler, dışlanarak yaşlandım.
Evimin kadını,gönlümün sultanı,çocuklarımın annesisin,
Ben ömrümü sana adadım, sen hayatımın son nefesisin...