Birtanem Şiiri - Ümit Zeki Soyuduru

Sen buradan geçerken kıyama dursun güller,
Yollarında çalıyım, atamazsın birtanem.
Sana niye meyleder terk ettiğin gönüller?
Yaktığın gönülleri, satamazsın birtanem.

Ben ufuklara bakıp yollarını beklerken,
Sana beslenen sevgi yolunda emeklerken,
Senin terk ettiğin kalp senin için teklerken,
Bana verdiğin sözü, yutamazsın birtanem.

Yetişemiyor sana ne hayalim, ne elim,
Ya vuslatına ermek ya da ölmek emelim,
Susuz çöllerindeyim, Mecnun’dan beter halim,
Ben böyle perişanken, yatamazsın birtanem.

Havan böyle giderse kar tutar yollarını,
Boş yere havalara açarsın kollarını,
Ne diye kırıyorsun tutacak dallarını?
Güller dikenli diye, atamazsın birtanem.

Ellerin olacaksın bildiğim halde bunu,
Yine de gönlüm sende düşünmeden sonunu,
Seven ne zaman gülmüş, bu dünyanın kanunu,
Gül olup da bağrımda, bitemezsin birtanem.

Madem ki gidiyorsun, ne deyim, güle güle...
Derdimi anlatamam, ne bülbüle ne güle.
Sonunda Ümit’ini düşürdün ya bu hale...
Bu bedende bu canı, tutamazsın birtanem.

LARA – 13.04.2009