Bir aşk şarkısıydı içimde büyüttüğüm
Bunun yüzünden ölmüştün küçüklüğüm
Kaç kişi oldu arkasından tükürdüğüm
Bu nasıl aşkmış açılamayan kördüğüm
Güzel yüzünü sadece rüyamda gördüğüm
Okşarken saçlarını desenle ördüğüm
O gizemli kalbini zorla çözdüğüm
İlerde yaşayamadığımız hayata sövdüğüm
Güzelliğini her bir yerde övdüm
Senin için onları bile dövdüm
Sıkılınca benden ona mı döndün
Bir mum gibisin yatsı olunca söndün
Kanatmadığın bir yer mi kaldı
Tek yaptığın beni benden aldın
Sadece bu güzel yalanına kandım
Ama inandım, bir gülüşüne yandım
İçindeki çocuğa bile inandım
Dışındaki şeytanı ben sen sandım
Bırakıp gittiğinde inan ağladım
Bu halimle bile nasılda salağım
Kalbimi bir yalancıya bağladım
Sen gidince öylece kala kaldım
Artık değiştim, her şeyi saldım
Belkide yanıldım, halen aynıyım
Halen karanlıktan bre korkan
Yalnızlıkla iç içe olan
Sen varmışsın gibi davranan
Her türlü engelde kala kalan
Bu yer senden bana son alan
Geldikçe üstüme gelip daraltan
Halen beni seviyorsun sanan
İlk buluştuğumuz yere her gün gelen
Birisi oldum bak ben, ama sen
17 yıllık hayatımı yok eden
Ve beni öylece bırakıp giden
Bu dünyada yalnızca birsin sen!
Kayıt Tarihi : 9.2.2019 23:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!