Birşeyler Terkkettiğinde

birşeyler terkettiğinde
en sevdiğin çiçek solar gider pencerede.
sonbahar geliverir ömre.
dalda kalan son yapraktadır gözü rüzgarın.
ellleriyse bedeninde.

birşeyler terkettiğinde,
yangın yeridir heryer,yürektir buza kesen.
kış erkenden geliverir,
kabulündür de
karanlık günler ve gecelerdir acı veren.

birşeyler terkettiğinde,
çocukluk acılarını duyarsın yeniden.
hala çocukturlar sanırsın ama
büyümüşlerdir aslında yıllarla
artık onları kandıramazsın.

birşeyler terkettiğinde
baban yeniden terkeder.
gitme dersin çocuk yüreğinle
o sadece gülümser hatırlayabildiğin şefkatiyle
üzgünüm dermişcesine.

bişeyler terkettiğinde
benliğini esir alır sanki
gökyüzündeki kara bulutlar.
güzel günlere umudunu keser olursun.
mutlululuğun resmini arar durursun.

birşeyler terkettiğinde
yüreğe yas oturur simsiyah.
asiliğine yakışırcasına dökülür yaşlar gözlerinden
akar gider sessizce ve utanmadan
bir tek kendine cesur gibi,kimselere anlatamadan.