Birşeyler Emanet Etmeli Gitmeden

şimdi gidiyorum
ve biliyorum ki
birşeyler emanet etmeli gitmeden
anlamları olmalı insanın yokluğunun değil mi
varlığında yaşananlar aç kalmalı
güneşler donmalı
yağmurlar kurumalı

ya da yağmalı
yağmalı ki
küstah bir yağmur damlası
düşüp,karışmalı gözyaşlarına
kabuslar içinde boğulmalı insan
kadınlığım uzakken tenine
unutmalı erkekliğin varlığını
sigaran sönmeden cayır cayır yanmalı
için bu sıcak gecelerde buz buz donmalı
aşkın o büyük sevda selinde dilenci bir çocuk gibi kalmalı
yokluğum sende,yokluğumun sende
bu yokluk sende anlamlı olmalı
ve mutlaka birşeyler emanet etmeli gitmeden

evet
yaralarım
yıllardır birikmiş dev dağlar gibi
kabuklar bağlamış yaralarım
yaralarım
yaralarımı emanet etmeli giderken
aç kalmış çocukluklarımı
özlem dolu geçen yıllarımı
tüm tahribatıyla organlarımı
ruhumun yaşlanmış kısımlarını
gözlerimin karanlıklarını
saçlarımın siyah yanlarını
yaralarımı
evet dev kabuklar bağlanmış
yaralarımı emanet etmeli gitmeden

ben birkaç günlüğüne
sadece gülücüklerimi koyarak valizime
en beyaz en kırmızı elbiselerimle
korkma sadece birkaç günlüğüne
emanetime iyi bak oldumu
sakın sakın isyankar bir ruhu yaşama
acıtırlar canını
yoklarmış gibi de davranma
sabah bir çamur tadı hisseder
unutmayı unuttururlar sana
ve sakın pes etme

unutma ki bu hayranlıkla baktığın
olgunluğuna ömrünü adadığın
gülüşüne yağmurlar yağdırdığın kadın
o yaraların eseri
bu yaraların çizgileridir.

evet birşeyler emanet etmeli gitmeden
yaralarım
dev kabuklar bağlanmış yaralarım
sevdamın emanetidir
gitmeden