Birşey Yap Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ömrünün fazlası boşa gittiyse
Kalan da boş yere gidesi olur.
Ekme rüzgarları kutsal tarlaya;
Bakarsın fırtına bitesi olur.

Alanlar öderler kılı kılına,
Aldığını geri gönderir ayna,
Ne kadar göz kulak olsan malına
Talep edecekler edesi olur.

Güvenme mallara, kalacak diye,
İnanma servete, duracak diye,
Bekleme seninle gelecek diye,
Yerlerinde duman tütesi olur.

Vade bir ok olup tahtı deldimi,
Tacın parıltısı sona erdimi,
Saltanat sürerken ölüm geldimi
Bir sonuncu nefes yetesi olur.

Harcansa yeridir ömür ilime,
Hiç geri istenmez bir tek kelime,
Ondan gayrısını versen eline
Ölürken elinden atası olur.

Kaçamaz ecelden ağalar, beyler,
Herkes bedenini bir gün terkeyler,
Can verirken dahi öğret birşeyler;
Ola ki aklında tutası olur.

Kıldan medet umar o anda insan,
Herşeyini verir, meğer kurtarsan,
Değişecek bir tek nefes bulursan
Serveti nefese satası olur.

Hikmet der; birşey yap yürekten, candan,
El meyve toplasın sendeki daldan,
Yahut geçiversin açtığın yoldan,
Bakarsın, doğruyu bulası olur.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 396-397/412)