Birsene Şiiri - Osman Onuktav

BİR/SEN/E
Aşık oldum Bir/sen/e daha çocuk yaşımda
Taşa, ağaca, yola Birsen ismi yazardım
Takılırdı peşime dikilirdi başımda
Gözlerini kaşını parmağımla çizerdim

Tenimiz süt yerine tebeşir kokuyordu
Tahtada adımızı tüm sınıf okuyordu
Silerdi öğretmenim toz olup akıyordu
Güzelce dayak yerdim öfkemlenir kızardım

Minicik yüreğimle nasıl da coşardm
Her okul çıkışın da evlerine koşardım
Evcilik oyununda geleceği yaşardım
Örülmüş saçlarını ellerimle çözerdim

Körebeyi oynardık gözlerimi bağlardı
Her ebe oluşuma hüngür hüngür ağlardı
O Sobe tahtasına geçmemi o sağlardı
Buğulu nefesini ta ensemde sezerdim

Bitti ilkokul geldik ortaokul çağına
Felek düşürdü bizi vuslatın ocağına
Göç eyledik sıladan gurbetin kuçağına
Öksüz kalmış bir aşkla diyar diyar gezerdim

Çocukluk aşkım Birsen birden aklıma geldi
Sevdamız açılmamış daha tomurcuk güldü
Kaybettik izimizi yıllar yılları sildi
Bugün ki aklım olsa ne nağmeler dizerdim
Engel olan herşeyi onun için ezerdim

Osman Onuktav
Kafkasi