Ağaçların gölgesinde uzun uzun yatanlar,
Yanyana dizilmişler, kıbleye bakar başları,
Baş uçlarında var, köhne, kırık mezar taşları,
Her biri mahsun ve yalnız nerde arkadaşları..
Sen değilmiydin benle bir yastıkta kocayacak.
Gözlerin düşünce hayal pencereme
gözlerim düşer kör yalnızlıklara
yakar,kavurur cehennem ateşi
bir intihar gibi koşarım yollarına
dirilir heyecanıyla,seni sevdiğim zamanlar
içimi hüzünlü bir ürperti kuşatır.
Gökten sel gibi iniyor yağmur, çakıyor yıldırımlar.
kaldırmak istesende yerinden, kalkmıyor kaldırımlar.
hep ezildiler onlar ayaklar altında,
ta ezelden beri.
hep ezilecekler,ta ebede kadar.
kâh güneş yakacak,kâh yağmurlar ıslatacak.
Akşam oldu güneş yorgun,yavaş yavaş batıyor,
Gün kendini beş paraya karanlığa satıyor,
Sİmsiyah olmuş geceler binbir hüzün katıyor,
Yorgun kalbim sabaha dek çeşit çeşit atıyor.
Uzaktan uzağa böcek,belki rüzgâr sesleri.
Bu akşam,yine balık vardı
rakıya hasret soframda.
içmiyorum,bıraktım artık mereti,
çok eski zamanlardan kalma,
her günah gibi
keyifli bir alışkanlıktı.
Sevilmeden sevmek benim kaderim,
Şu bahtıma hergün sitem ederim,
Dar gelir bu dünya,burdan giderim
Mutluluk bir yalanmış inanmam artık.
Benim sevdiğim gül baharda soldu,
Bir kız sevdim cıvıl cıvıldı,
boy pos Allah vergisi,güzelliği çoktu,
gülerken adamı ağlatan cinstendi,
bakarken yakardı,acıması yoktu.
sormayın,söyleyemem,ismi bende saklı.
Gitmiyor ah gözlerin,gözlerimin önünden,
Bitmiyor hasretin,hiç çıkmıyorki gönülden,
Yetmiyor geceyle gündüz,yakıyor hasretin,
Seni unutabilmem için biraz zaman ver...
(21 Ağustos 1990)
Bir yerde olmayınca olmuyor olmanın verdiği
yorgunluklar,bıkkınlıklar, üzüntüler
tedaviler, tedaviler.
Mikroenjeksiyonlar, transferler
ve nihayet ağızlarında gümüş kaşıkla doğan
nazlı bebekler
Kara gözlerinle kalbime aktın,
Çapkın bakışınla içimi yaktın,
Beni Mecnun edip bir derde attın,
Gönül defterime adını yazdın.
Sende vefa yokmuş nerden bileyim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!