Birlikteliktir, Yazmak Şiiri - Süreyya A ...

“YAZMALIYIM! ...”
Her şeyi yazmalıyım. Çektiklerimi yazmalıyım... Ve hâlâ kaybetmenin bana çıkardığı “BİLANÇOYU” yazmalıyım… Hep bir şeyler gidiyor... Gelen gidiyor. “ KAYBETTİKLERİM- KAZANDIKLARIM... Teker, teker kayboluyor. “HİSSETTİKLERİM” duyamadığım sesim.. “KOKLAMAYA” kıyamadığım çiçeklerim...

“YAZMALIYIM! ...”
Ayakta olduğumu, gördüğümü, duyabilmenin hazlığını, hissetmenin bana verdiği “ÖFKEYİ, İNATÇILIĞIMIN ve NEFRETİMİN” beni nerelere kadar götürdüğünü... Yıllarca “VER! ...VER! ...VER! ...” elinde kocaman sıfır. Sıfır ve sıfırın altına düştüğüm anları. Soğuk kış gecelerinde üşüyüşümü ve ceplerimin delik olduğu zamanlarda arşınladığım “KALDIRIM TAŞLARI” ile arkadaşlığımı yazmalıyım. Ve bir “GURUR” uğruna arşınladığım yol paralarını yazabilmeliyim... “NEREDE” olduğumu ve “NEREYE” gittiğimi yazmalıyım. Hep yerimde sayıyorum. ilerleme yok... gerileme ah! ... “O DENGE”...

“YAZMALIYIM! … DENGEYİ...”
Terazinin bir tarafı hep aşağı çekiyor. - “Çek gönlüm çek... “Çekleri çileler çileleri çıngıraklı yılanlar kapmış. Almış başını gidiyor.” Büyük “İSTEKLER” ve “KÜÇÜK” işler peşinde koşmak için itina ile gidilen yollar. “ENGELLER ve ZİRVE” “SEVGİYE” çıkan ahenkli müzikle, her şey olmak hedefinde yürüdü insânlar... Hiç olmamak için didindi durdular. Ya ben sadece bir hiç uğruna yollara düştüğüm beni motive eden insanlar ile yolumu çizmeliyim.
Diye düşündüklerim….

Yaşamın avucun içinde ise,
Al sakla yum, elini gönlünce,
İsteklerin varsa, düşüncen de,
Hedeflerini Koymalısın Önce

İstanbul, 15 Kasım 2002