Birlikteliktir, Hiç Şiiri - Süreyya Aktaş

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “RİSK” e girer hayatım için çabalardım. Yaşamımı “BAŞARI” odaklar hiç vazgeçmezdim yapabileceklerimden….

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “FARK” yaratırdım. Başkalarında olmayan bir şey sahibi olurdum. Ve “KELEBEK ÇOCUK” olur, “ KİŞİSEL GELİŞİM” ile uğraşırdım. “RAHATLIK” alanını terk ederdim. En güzel “YAŞAM” için hür yaşardım.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “ÖZGÜRLÜK” adına sonuna kadar çalışırdım. Öyle herkesin yaptığı işle uğraşmazdım. Faklı bir iş ile uğraşırdım… Şu ana kadar nelerle uğraştım. “TEKRARLAMAZDIM”.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
-“ GÖK” olurdum. “OKYANUS” olurdum. “TOPRAK” olurdum. Bir nesil oluştururdum. “KÜLTÜR MANTAR”. Bir “ADAM”, Bir “KADIN” olurdu. Doğardı dünyaya... Gökte bulut olurdu, yağardı okyanuslar, okyanus dağıtırdı toprağa “ AY, GÜNEŞ, YILDIZ”

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
-“ASLA” kelimesinin yerine “TEKRARLA” kelimesini yerleştirirdim. Sarılırdım ona... Hatta “ZİNCİR” ile vurulurdum. Ağaçta belki yetiştirdiğim nesiller meyve verirken çürük olmasın diye... “SEVGİ” ile beslenirdim.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “Oynayan popüler “MANTIK” ile yürürdüm. Daha çok para kazanmak için değil, “KENDİNİ TANI”, KENDİNİ BİL” yolunda…

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
-“ Bir yola uçsuz bucaksız bir yola düşerdim. Engelleri olurdu bu yolun. Ve ben yılmazdım İSTEKLERİM” ile... Onları var gücüm ile yıkardım. Önümde bir insan olurdu. O İnsanın adımlarını takip ederdim. Nasıl iz bırakıyor diye “MERAK” eder hattâ ekmeğine ortak olurdum. Fakât ona sahip olmazdım. Yanında arkasında olurdum. Lâkin önünde olmazdım. O bir “GÜL” olurdu. Bense onun “DİKENİ” olurdum. Bizden sonra koparan eller olsun diye... Hattâ bazen o ellerin arkasından giden kaz, ördek, tavuk ve hindi olurdum. Ve o sesleri çıkarırdım.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
- “ Daha çok şeyler öğrenmek ve öğretmek isterdim. Güzel konuşur ve hoş şeyler yazardım. Bu beni “MUTLU” ederdi. Duvarlara yağlı boya resimler yapardım. Kaldırımlara çiçek ve yıldız resmi çizerdim. Dostlarım bitkiler, hayvanlar ve insanlar olurdu. “BİLGİ” alır ve satardım ucuza... “KALİTE” kendim olurdu. Almaktan çok vermeyi tercih ederdim. İkiyüzlü “VURDUMDUYMAZ” olurdum. “ŞEYTANIN” gücünü taşır. İnsanları doğru yola iterdim. Daha çok kursa gider ve daha çok şeyler öğrenirdim. Herkes yaptıklarımdan bıkar ben bundan zevk alırdım.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
-“ Kanun dersleri alır notalarında “SEVGİ, HOŞGÖRÜ, SAYGI” nağmeleri ile tango yapardım. Kuşlar ise teller olurdu... Ve belki de MÜKEMMELLİYETÇİLİĞİMİ” bırakırdım. Ve çok fazla çabalardım. “SEZGİLERİMİ” güçlendirirdim. İçimdekiler “BENİ” oraya götürürdü. “REFORMLARIM ve RÖNESANSLARIM” için beni motive eden yerler bulurdum.

Hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
“SINIRLARIMI “ kaldırır, “PRENSİPLERİMİ” gözden geçirirdim.
Yine de ben hiç başarısızlığa uğramayacağımı bilsem:
“BAŞARISIZLIKLAR” DA YAŞARDIM…

İstanbul, 17 Kasım 2000