Birlikteliktir, Düşünen Özgür İnsan Şiir ...

Bu gün hem canım sıkılıyor hem de sıkılmıyor. Yine işsiz kaldım. Şu bildiğimiz işlerden hani başkalarının altında çalışıyoruz ve bir türlü kendimizi o mekâna “BENİMSETEMİYORUZ.” - Anlatmaya çalışıyoruz, “ANLATAMIYORUZ.” “VERİYORUZ… ALAMIYORUZ, KENDİNİ İFADE” edemiyoruz. Aslında “KENDİNİ İFADE” etmesine ediyoruz da bir türlü “ANLAŞILAMIYORUZ”...
- Hatta “KORKUYORUZ” Kendini İfade etmekten… Bu kelime bir şeyler anlatıyor... Evet; her şeyi...

Fakat adını koyamıyorum. İşsiz kaldığım için hem seviniyorum, hem sevinmiyorum.
Sevinmeyişimin sebebi: - “HAYATIM MONOTONLAŞIYOR.” Ve ben kilo alıyorum. Çok yemek yediğimden değil. Çok oturup, çok yatmaktan hiç değil… “KORKULARIM DAMGA VURUYOR ÖZGÜRLÜĞÜME, ANLAMSIZLIK, ÖLÜM, YALNIZLIK, ÖZGÜRLÜK İşe yarayamazlıktan, tembel mi tembel olmaktan... Sonra kendimi beğenmiyorum ve kendimi küçümsüyorum. Böylece kendimi yalnız hissediyorum. Vurdumduymaz oluyorum. Kendimi reddediyorum... Kendimi suçluyorum.. kendimi değersiz görüyorum. Kendimi kabul etmiyorum.
Sevincimin sebebi: - Sayılar ile uğraşmıyorum. Özgür oluyorum. Internet’ten iş müracaatı yapıyorum. Tam dört ay geçti. “MORALİMİ VE ENERJİMİ” bozmamalıyım diye düşünüyorum. Hep olumsuz cevap geliyor. Yada hiç cevap gelmiyor.