Güneşi kucaklar
üşüyen sinelerimiz
sen, ben, o hepimiz
sevgi cümlelerinin içinde eriririz.
Korkular salkım saçak olsa da yaşam ağacımızda
biz korkuları birbirimize yaslanarak kolayca gideririz.
Ayrılmasın dostların kenetlenen elleri
üşümesin kimsesizlikten yürekler
Sen, ben, o hepimiz
sadece sevgi dolu anlarda
evrenin solmayan gülleriyiz.
Kayıt Tarihi : 14.8.2012 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)