Birlik Ve Dirlik Şiiri - Selcuk Arısoy

Ateş düştüğü yeri yakar.
Dünya görmek istediğini görürken, vatan sağolsun diyenler sessizce şehidine ağlar...
Yıllarca bu ülkede terör estirenler, işin ucu kendilerine dokununca mazlum çığlıkları atar,
Sonra da ellerinde silahlar sokaklarda teröre lanet okurlar.

Madem ki diliniz ortak bir nokta arar,
Elinizde molotoflar, silahlar görmüyor musunuz nice canlar yakar.
Artık anlamışken millet ve hazırken birbirini affetmeye,
Bazılarının ağzından hala köpükler çıkar.

İçlerine işlemiş karşılıklı faşizm,
Dilden kalbe inmemişki sözde hümanizm.
Fırsat kollayan oyuncağı olmuşsunuz nice İblisin,
Körüklemeyi bırakın artık ve olmayın esiri içinizdeki nefretin.

Olan olmuş ölen ölmüş ne çare,
Bu devleti günden güne eritir bu yare,
Onca çabaya rağmen yoksa şayet bir çare,
İçindeki dertle kesip atılır o yare.

Hem deyin Allah aşkına,
Onca BİR'in içinde bu ayrılık niye?

Varsın bozuk fikirler çirkin sesleriyle ötsün hakikat bahçesinde,
Sen bülbül olmaya bak ve dinleyen var mı beni diye düşünme.
Elbet, elbet gelecek güzel günler nice bülbülün sayesinde,
Gül kokulu hakikat bahçelerine.