Birlik Saati Şiiri - Oğuz Bilal Karakuş

Sancı içinde ağlıyor Gazze, Şam, Kerbelâ
Ümmet içindi okunmakta olan bu selâ

Düşman bellettiler hey! Şii’yi Sünni ile
Uyuttular yıllarca bizi bu ninni ile

Unuttuk Rasul’ü, kalmadı birlik ve fikir
Nebi’nin murâdı mıydı tekfir üzre tekfir?

Kardeşlik kör, tefrika hızla yayılan tümör
Kendine koş ey! O’nun “gör” dediği yerden gör

Ölümün demirbaş olduğu ortadoğuda
Nefsanîliğin damlası da zulmdür, çoğu da

Herkes kendi derdinde, nifak ise okyanus
Ey insan! İçmişsen bu sudan hemen onu kus

Ahvâlimiz uyku değil, uyuma taklidi
Kırmadık idrâka vurdukları kör kilidi

Kaybettik ah! Bu kilidi açan anahtarı
Ve imanlar noksan, yaşantılar ise yarı

Birlik için ne nefer olduk ne de şövalye
Bizim işimiz ise ancak ekran ve klavye

Yürekler şu zulme karşı olamadıkça “tek”
Bekleme sakın gökten kanatlı üç bin melek

Düşman, zehirli kılıncını kusmakta yurda
İnecek var fitne dolmuşundan hele dur da

Rabbim! Haberdar et ümmeti bu dilekçeden
Kurtar bizleri, uhuvvet boğan kelepçeden

Yudumlat tekrar Rabbim, kardeşlik iksirini
Yıkalım zalimin ölüm saçan beygirini

Rabbim! Ortaya çıksın nur, kaybolsun aymazlık
Bir eyle! Son bulsun bu üç yüz yıllık yalnızlık

(10 Ramazan 1435/Osmancık)