Birlik Ağacı 2 Şiiri - Bengisu Şen

Kanlanıyor siyahlar
Beyaza çalınmış silahlar

Kalplerimiz morarıyor morglarda
İğneleniyor yaprakları birlik ağacının

Can veriyor vefaya inançlar
Dışarıda yağan kar,
Müjdeleniyor direnişlerle

Işık hüzme hüzme pencereden
İnsan yavaş yavaş
dönüyor aslına
Olması gerektiği gibi aslında

Sağından ve solundan çekiştiriyorlar yüreğimi
Kürekliyorlar kalbimi ve kalemi
Tam ortasından yırtıldı bedenim
Şiirlerin yakıldığı kağıtlar gibi
Dilleri sivri ve kinli
Yüzüklerin içindeki zehir misali
Neye birikmişti bu nefret sahi

Beynimi,dinimi,rengimi,fikrimi
Suya atılan bir taş gibi dalgalandırdı
Biz aynı gölge altında tek sancakta dalgalandık çünki