Birlik Şiiri - Ahmet Zekeriya Yıldız

Kalpten sevmeyince kişi;
Sevgi de bir, nefret de bir.
İster erkek, ister dişi;
Yokluk da bir, kesret de bir.

Mala tapar bak insanlar,
Onun sanır yollar, hanlar...
Bir musibetten ne anlar;
Belâ da bir, ibret de bir.

Hep helâl lokma yiyene,
Takvâ libası giyene,
Allah-u ekber diyene;
Dünya da bir, ahret de bir.

Tek dinleyen şu dört duvar,
İstediğin kadar yalvar.
Ne ana var, ne baba var;
Sıla da bir, hasret de bir.

Aldı garibi düşünce,
Yol karanlık, uzun, ince.
Gönülden ayrı düşünce;
Tecrit de bir, hicret de bir.

Aşk, insanı hamur etse,
Her geleni buyur etse,
İman kalpte zuhur etse;
Yakîn de bir, hayret de bir.

Özü temiz, geçmişi de,
Sözü doğru ve işi de...
Güzel ahlaklı kişide;
Sîret de bir, sûret de bir.

Niyet hep ak olur ise,
Yürek pür pak olur ise,
Yardımcı Hak olur ise;
Kuvvet de bir, kudret de bir.