Birleşsin Kaderimiz Zarifçe

Bak! uzattım,
Al kalbimi avuçlarına,
Ben seni aradım yıllarca.

Sordum seni güneşe,
Söylemedi yerini,
Ama ısıttı senle atan kalbimi,

Sonra sordum seni aya,
Bilemedi seni o da,
Fakat ışık saçtı sana çıkacak yollarıma,

Ardından tutundum bir yıldıza,
Dedim; “Yol göster bana, ulaştır beni canana”

Ve bulutlar eşlik etti bana,
Koştu, koştu kalbim varlığına,
Ama ben bulamadım seni,
Bari sen bul beni

Yok ise bana açılan bir kapın,
Sor beni her gördüğüne,
Sokak sokak ara beni her yerde,

Ve bul bir ânda,
Sonra geç karşıma,
“Ben geldim” de, “Ben geldim”
“Kalbimi arıyordun, getirdim sana” de.

İmtihanı geç,
Gir gözlerimden kalbime,
Kaderimiz birleşsin zarifçe,

Sonra yetim bir çocuğun başını okşar gibi,
Merhametle okşa kalbimi.
Öp kalbimden, gülümsesin kalbim derinden.

Güvendiğim,
Sığındığım,
Tek sevdiğim sen ol,
Sil geçmişini,
Sar benliğimi.

Bir cennet ki, ellerinle gelsin kaderime,
Senin kalbin versin bana en büyük saadeti,

Bunca yıl tertemiz beklememin sen ol mükafatı,
Gözlerin değsin gözlerime bir gün,
Ve birleşsin kaderimiz zarifçe,

Ben o güne dek bekleyeceğim seni sessizce.

(22 Mart 2014 – İzmir)