Birleşmek Çöküşü Şiiri - Berat Aydın

ikidir
ruhumdan korkuyorum öyle
yolüstü intiharları akran tartmış bitkin diliyle
aralıksız darlıyor aynalarla renksiz gözlerimi
ya elleri
fayrap davranıyor yalanlar yığmada
susturuyor ağzımı annemin evsiz korkularıyla
artık tüm bedenim
kaygılarım ve günahlarım
itibarsız bir radyo sesine yatırılmış
sırf bunun için yarınlar kapatılmış
fakat toprak bir çanaktan
gördüm yolumun göğe kambur eğilişini
ve bahane ettiler
çakımın sana çekmişliğini
kabararak benden gümüşü istedi göğüsleri
birkaç kuruş üstüne de benliğimi

sanırım adi bir ıslık tuttuğumdan
şarap daha kucaklaştırıyor
ruhumun insanlarını
gündüzün açlık vakti
birbirinin boyunlarını kırmaları
sanırım allah'tan kaçmak zorunda olmalarından
yazgımda göz oyalamaları
bu yüzden beni yanık bir urgana asmaları
ama ben
unutmuş muyum ki
yok unutmuş olamam
unutamam ya kabirsiz dünleri
unutmadım
işte son tırnağımla kazıdığım bir notum var
allah için

14temmuz2023