Birleşen Varsa Umut Da Var

sazın üzerindeki parmaklar gibi işini arıyor gezen ayaklarım
oysa bir işsizlik nakaratı evim ve sokak
borusuna üflerken soluğumun
üst komşuma kapımı taşıyorum
gönlü zengin, yaşlı ve kimsesiz veriyor yemeğimi
koluna giriyorum hatalarımın
sazın üzerindeki parmaklar gibi arıyoruz bendeki insanı
her canlının ömrü sevgiyi bildiğinde başlar diyor
hava kavga eden şairler gibi ince ama keskin yüreğimde aç yatan komşuların ağırlığı
yoksul evinde sınava hazırlanan çocuk umudu
geçiminden dağılmış evlerin ulusu
sütten kesilen bir bebeğin üzgün annesi
sazın üzerindeki parmaklar gibi yurduma sarılıp ağlayan akdeniz
dalgalar vuruyor kıyılara
karşı kıyadan umut getirmesi beklenirken
celladına koşan bir halkın soğuk bedenleriyle
sınırları hain iktidara emanet bir yurt gibi
komşuma taşıyorum kapımı
ulusal bilinç sesini arıyor başkaldırımın
sazın üzerindeki ayak izleri yorgun
oysa yarın için umutlu
birleşen varsa umut da var