Birler Üçler Yediler Kırklar!

Fahr-i Âlem Efendimiz(S.A.V):“Âlimler Peygâmberlerin varisleridir ”ve“ BU ÜMMET İÇERİSİNDE KIRK KİŞİ İBRÂHİM MEŞREBİ ÜZERİ NDE,YEDİ KİŞİ MÛSÂ MEŞREBİ ÜZERİN DE, ÜÇ KİŞİ İSÂ MEŞREBİ ÜZERİNDE,BİR KİŞİ DE BENİM MEŞR EBİM ÜZERİNDE BULUNUR
Bunlar mertebelerine göre insanların efendisidir” buyuruyorlar:
Peygâmberimiz Sallâllahü Aleyhi Vesellem Efendimizin işâret et tiğine göre, bunlar ile yağmur yağdırılır,ÂLLÂH bunlar vasıtasıyla belâyı def eder ve bunların yüzü suyu hürme tine insanları rızıklandırır Avam arasında “KIRKLAR, YEDİL ER, ÜÇLER, BİRLER” olarak bilinen bu ÂLLÂH dostu sâlih, âb id, âlim ve kâmil insanlar, ÂLLÂH’ı insanlara, insanlarıda ÂL LÂH’a sevdiren rehberlerdir Nitekim hepimizin az çok tanıdı ğımız Abdülkadir Geylâni Muhyiddini Arabi İmâmı Rabbani, İmâmı Nakşibendi Ahmed er Rufâî, Mevlâna Mevlânâ Halîd Bağdadi, Yunus Emre Hacı Bayram-ı Velî Dede, Osman Avni Baba, Hacı Muhammed Baba, Hacı Mustafa Hayri Baba, Bedi üzzaman Saidi Nursi vd.(r.a) gibi kâmillerdir
Ahkâmı şer’iyyeye aid hükümlerin değişmesine “NESH”d enir Son Peygamber Sallâllahü Teâlâ Aleyhi Vesellem Efend imize gelen ahkâm’ı şer’iyye, kendinden ewel gelen şeriâtle rin kaidelerini neshetmiştir Bu sebeple mensûh olmuş oldu ğu için geçmiş Peygamberlerin şeriâtlerine göre amel etmek câiz değildir

Üç hasletten MEHMED'inin kâbusu
Eli, dili mâ teessüf belde var
İblistedir müttebeûn tapusu
Âdem’e mümâsil İsâ kulda var

Ene’ hiç karışma üç hakîkâtim
İçin yaşıyorum değilim yetim
Allah’ım, Resûlüm, bir tek servetim
Âşk volkanım alevlenen külde var

Birdir ALLAH tekliğinde bölünmez
Mühür vurulmazsa kadın gelinmez
Kılavuz olmazsa hedef bulunmaz
Ter-i Habibullah gonca gülde var

Bir Allah’ım bir Habibi bir Hülyâm
Varlığım nefesim, her iki dünyâm
Böylece varım ben hayâlim rüyâm
Üçte birdir ideâl ruh, dilde var

Yarattığı her mevcûdat tek birdir
İkilik yok mükevvinat Hak birdir
İlâhi hikmeti nebevi sırdır
Cevâhir, sim-i zer, sikke pulda var

Tadât eyle hâli nasıl gördüğün
Hakikât bahr’inde sırra erdiğin
Yedi’lere, erenlere sorduğun
Su içinde gelen Mûsâ, sal da var

Kırk katıra odunları yükletip
Mancınığa gönder diye emredip
“Ey nâr soğuk ve selâmet ol” deyip
Tevekkel-ü İbrahim’i hâl da var

Rabbül aleminden gelince haber
Tek yetmiş üç ümmetiyle beraber
Afet-i ummanda Hakkı seyreder
Nûh’a gemi tufandaki selde var

Mü’mineyi makedon anasına
Benzetmek çün fuhşiyyatın hasına
Ahlâksızlık dikti her tarlasına
Köklerinde gövdesinde dalda var

Deculiyeti yoktur mezhepsizin
Selânikten gelen bu nesepsizin
Hergelenden süzülme hasepsizin
Hamûlesi keçede var çulda var

Halifeyken hilâfeti katledip,
Kârhâne şeyinin peşinden gidip
Bir anda milleti cühelâ edip
Yalayana çanak çanak yalda var

Mü’mini dinsizlik zırhına sarıp
Ehl-i ûlemâya sehpayı gerip
İslâmın beline satırı vurup
Kızıl kan akıtan, münkir telde var

Ermeniyi, taht-ı dine oturttuk
Ne tuhaf iblise emân getirttik
İSLÂMİ der: mozoleye yatırttık!
Müştekiye şekvâ hissi bal da var