Aşıklar gezerken kumsalda el ele tutuşup
Sen beni mecnun edip çöle düşürdün
Sensizlik çölde ki geceden de soğuk
Güneşe sarılsam inan yine üşürdüm
Bir güneş doğunca gökyüzünde
Bir umut dolunca yüreklere
Zamanıdır yeşermenin tam zamanıdır
Bir hasret duyunca gönüller
Sevmek denilen o kutsi hisse
Hüzünler saklı yüreğim de
Sandıklar dolusu hüzünler
Kilit vurmuşlar her sandığa
Açıp ta bakamıyorum
Açıp ta hüzünlerime
Kibrit çakamıyorum
Yenmeli şu korkuları
Yüreklerden atmalı
Korkunun ecele faydası yok
Herkese anlatmalı
En güzel duyguları
Karanfil kokulu düşlerim vardı benim
Hep gerçek olmasını hayal ettiğim
Hazan çöktü ruhuma düşlerim soldu
Kahroldu yüreğim yine kahroldu
Paylaşacak hiç kimsem yok yürekte ki acımı
Batırıp parmağımı denize
Bir parça mürekkep aldım
Ufka yazıp sevdamı
Derin düşlere daldım
Ne zaman hatırlasam
Çekemedim bu hayatın derdini
Yükü ağır geldi belimi büktü
Ben güneşin doğmasını beklerken
Karanlık geceler hep üstüme çöktü
Belli etmedim kimseye yürekte ki acımı
Yaralı kuşlar misali kanadım kırık
Terketti sevdiğim beni yüreğim buruk
Acep bir gün kapımı çalar mı mutluluk
Bekliyorum yine umudum az
Gönlüm hep kışı yaşar nerde yaz
Artık güller solmasın
Mevsim hep bahar olsun
Ne dökülsün yapraklar
Ne dağlarda kar olsun
Açsın bütün çiçekler
Hayat sanki bir labirent
Dön dolaş bulamadım çıkış nerede
Tam kaçarken ebed'e attığım kement
Söylesene sonsuzluğa akış nerede?
Dünyam zindan gibi neden hep karanlık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!