Seni bulduğumda ruhumdaki bütün isyanlar azmış haldeydi…
Kahredici huzursuzluk bütün benliğimi sarmıştı… Sakinleşmek için başımı yaslayacağım bir omuz için belki de son çırpınışlarımdı…
Sakinleşmek sanki bütün geçmişin uğraşları altında ezilmenin verdiği bir iç fırtınaydı…
Bir zavallılıktan kurtulmak için verilen bir uğraştı belki de seni tanıdığım zamandaki bedensel yorgunluğumdu…
Kaç yıl geçti aradan, kaç uzun senedir ki yetemedi ruhumdaki sakinleşmeye…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
