Seni bulduğumda ruhumdaki bütün isyanlar azmış haldeydi…
Kahredici huzursuzluk bütün benliğimi sarmıştı… Sakinleşmek için başımı yaslayacağım bir omuz için belki de son çırpınışlarımdı…
Sakinleşmek sanki bütün geçmişin uğraşları altında ezilmenin verdiği bir iç fırtınaydı…
Bir zavallılıktan kurtulmak için verilen bir uğraştı belki de seni tanıdığım zamandaki bedensel yorgunluğumdu…
Kaç yıl geçti aradan, kaç uzun senedir ki yetemedi ruhumdaki sakinleşmeye…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim