Birkaç Söz Şiiri - Halil İbrahim Gemici

Güneşin en tepede olduğu anlarda,
Büyük bir masal dünyasında,
Yaşama tat katmak istiyordum da,
Hayallere daldığım anda,
Yaşamımdan ayrıldığımda,
Büyük palmiyelerin ortasında,
Şekerlerin bürokratlığında,
Bir yalnızlık lahzasında,
Yaşamımı sürdürüyordum da...

Nereden çıktığı bilinmez bir sapık,
Bir kulübeye girdim kapısı açık,
Çatlaktan bakıyor kafası ayık,
Mavi gözlerinde var ki bayık,
Var ki saçlarında biraz sanlık,
Aylar geçmiş olmuş aralık,
Sen kimsin demek isterdim bre babalık,
Bir de kız bulmuş tavlamalık,
Bir de kitap okumaz mı yüzü bulanık,
Upuzun saçları var, 40'lı yaşlarda bir havalık,
Müziğine başlarım zaten ay aralık,
Neyin var ki senin ah babalık?

Yerdeki çatlaktan bakar bir göz,
Üsttekilerin belki de yürekleri köz,
Hani vermişlerdi ya, onlara söz,
Liyakatta, yoksa, bu mudur öz?

Bir çiftlik ki, içerde hayvan,
Sahibi geldi saçları yayvan,
Öyle bir bağırdı, sandım aslan,
Güçlü kollarıyla sanki bir kaplan...

Bir akşam ki şafak yakın,
Kiracı bağırıyor: Haydi uzayın!
Aldık elimize bir umut,
Çıktık yukarı elde umut...

Umudun batsın ki bu ne hal?
Mevzubahis bu mu, bu mu arzuhal?
Gözlerin kör olsun, dilin de lal,
Konuşamaz ol, dilleri lal...

Son söz olsun ki, bir sabah,
Kuşların cıvıltısı iç çeker ah,
Umutlu bekleyiş çok sürer mi?
Belki de sürer, sürsün efendi...