Birkaç söz! Şiiri - Tuncer Akbaba

Kimseye diyecek bir kelamım da yoktur.
Her ne buldum ise ben kendim buldum.
Yalan zannettiğimiz bu baki dünyada
Yaşadım ben her şeyi bütün gerçekliğiyle,

Dedikodular, laf cambazlıkları, hile yalanlar,
Üç kağıt, ihanet, saf numaraları, sonra talanlar,
Üç kuruş menfaat için şerefini satıp dibe dalanlar,
Dünya yalansa kardeşim, zevk-u safa niye acılar niye?

Nefis illeti, şehvet belası, makam- mal hırsı,
Zilletlik, onursuzluk, arsızlık, kaplamış arzı,
Her türlü fırıldaklığın açılmış kursu,
Dürüstçe iş yapmak güzel ahlaklının ne haddine…

Bu rezil fırtına estikçe bu insanlar üstünde,
Köksüz otların savrulduğu gibi rüzgar önünde,
Çınarları bile sarsıp hırpaladıkça üstü üstüne,
Nasıl sağlam kalır bu nesil bu hengamede körpe beyinleriyle..

Dünya denen engin denizin arsız dalgalarında,
Kırık pusulayla yırtık yelkenlerle yorgun tayfayla,
Sahili selamete çıkmak için sarhoş kaptanla,
Nasıl mümkün olur artık beynim almıyor bre! ...

Bataklık ıslak kaldıkça sivrisinekleri öldürmek abestir,
Sineğin olduğu yerde sıtma belası bize bir derstir,
Bataklıktan beslenen kurbağalar salyangozlar oldukça,
Ne sinekler bitecek ne vebalar ne sıtmalar bitmeyip sürecektir..

Şiirde ölçüyü, kafiyeyi arama boş yere,
Nede ölçü kaldı ki; düzen mi kaldı bir yerde?
Hisari sende de kalmamış akıl boğuldun küçük derede,
Anlayan anladı seni, lüzum kalmadı fazla söze…