Dört gündür uyumuyorum. Gündüzleri damarın peşinden koşturuyorum. Ataklar yapıyor bu aralar. Kalbimi kastırıyor meret. Ufak tefek işlere pabuç bırakmam. Daha yapılacak iş çok. Hayatın bana borcu var. Almadan bir yere gitmek yok. Kafam mengenenin arasında. Patlamak üzere. Uykusuzluk yaman illetmiş. Hiç bir organımda hissiyat yok. Otuz saniye önce yaptığımı unutuyorum. Hareketlerim kaplumbağa. Tuttuğumu sandığım herşey yeri boyluyor. Sabaha kadar kitap okuyorum. Gözlerim yorulsun, kapaklar kapansın diye. Faydasız.
Beşinci günün sabahı oldu. Yüz yetmiş sayfalık kitap benimle birlikte bitmek üzere. Apartman veletleri topla duvarları delmeye başladı. Kavga etmeye. Etrafa sıçıp, küfür etmeye. Üstkatda haraketlendi. Çük kadar çocukları var. Tepinmeye başladımı filden farksız. Gece yarısı sevişme seslerinden iyidir yine de. Kalktım. İki adım sonra banyodayım. Bir adım sonrada mutfak zaten. Fazla efor sarfetmiyorum evin içinde. Ev, göt kadar. Yüzümü yıkadım. Değişen birşey olmadı. Alnımdan ense köküme doğru kamyonlar ilerliyor. Bütün vücudumu zangır zangır eziyorlar. Bazıları kafamın tepesinde kirikoyu beynime dayayıp lastik değiştiriyor. Çok beceriksiz şoförler var aralarında. Bazen iki saatte bir tek lastiği değiştiremiyorlar. Önümüzdeki günlerde mutlaka uyumalıyım. Yoksa, taş ocaklarından büyük kaya parçalarını sırtına yükleyip gelen bu damperlilerden kurtulamayacağım.
Evin önünden geçen yolda hareketlendi. Beynimin üzerinden geçen kamyonların benzerleride evi sallıyorlar geçerken. Uykum var ama uyuyamıyorum. Şiddetli baş ağrısı ve şikayetler devam ediyor. Sıcak ama yağmur yağacakmış gibi gri renkte bir hava var dışarıda. Dolanıyorum odanın içinde. Çok çaresizim. Çekyat bana bakıyor. Bekle sen uyku manyağı yapacam seni diye takılıyorum.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
