Biriyim Ben Şiiri - İzzet Gayretli

Yüzüme gülerek sırlarımı aldın
Sen yarınlarımı bu günümden çaldın
Sen içimde sızı olarak hep kaldın
Aşkıma surları ören biriyim ben

Bir zaman fidandım dallarım budadın
Acılara beni  adak mı adadın
Meğerse zalimden zalimiş kod adın
Umutsuz hayaller kuran biriyim ben

Kuruttun gülümü gönlümün bağında
Yaprağımı döktün en güzel çağında
Dal budak koymadın şu gönül dağında
Kurumuş dal gibi duran biriyim ben

Hallerim görüpde nedensiz gülersin
Divane yüreği hasrete belersin 
Sevda ateşin de yanmayı dilersin
Şu kara bağrıma vuran biriyim ben

Sokaklar karanlık ayın bak şafkında
Gölgeler hayalet oluyor karşımda
Hilekâr  yaşadım o senin aşkında
Mutsuzluğa sefa süren biriyim ben

Ağular içirdin ruhumu öldürdün
Bedenim yaktın da küle mi döndürdün
Yaşarken toprağa duasız gömdürdün
Mezara kefensiz giren biriyim ben

Yılanlar misali süründüm yerlerde
Huzuru arayan oldum yad ellerde
Dolaşıyor adım kemiksiz dillerde
Kendimi kendimden soran biriyim ben

Gayretlinin artık güldürmez yüzünü 
Şeytana uymuşda tutmuyor sözünü
İhanetin hırsı bürümüş gözünü
Kem gözlere bedel veren biriyim ben