Hüzün, ayrılık, vuslat, isyan hep gizlice…
Başımı döndürür telaşlı geceler sinsice.
Gönlüm bir pervane yolum bir ışık yolu.
Düşüncelerim umutsuzluğa inat oksijen dolu.
Elimde değil ki sen kalbimin sessiz pilisin.
Kendini varlıktan soyutlamış yalnız birisin.
İnsanın ölümü yokluğu fark ettiği an başlar.
Zaman özlemden ziyade cana hasret katar.
Öyle bir an olur ateş bile yanmışlığı hisseder.
Yalnızlık hıncını olabildiğince hızlı alır gider.
Sen yalnızlık zamanımın inleyen sessiz dilisin
Sen içimde mevsimin zamansız esen yelisin.
Sen ölü ruhuma hayat veren huzur nefesisin.
Yanına yaklaştıkça kaçan yalnız birisin.
Darıca 05.08.2007
Zekeriye Tek
Kayıt Tarihi : 5.11.2012 21:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!