Kimseyi terketmedim meğer kendimi biriktirdim hep
Gözyaşlarını gördüğüm için benimdin
En ayıp gülüşünü yakaladığım için
Sevişmelerimiz uzun sürer diye düşünürdüm
Evimde yalnızlık anlaşılabilir bir odaydı
Odanın içinde dolaşırdım kendime
Doğuşunu bana bağışlardın kalbinin
Sabaha kadar mücadele her gece
Alo Yorgunluk mevsiminden arıyorum
Telesekreterine gül bırakıyorum
Rüzgarın kısık sesini ve sitemlerini
Şifremiz aşktı, defterimde kuruttum
Kaba saba bir kasaba öyküsüydü bu
Bir kasap anlattıydı bana
Kasanın başındaydı
Ayrılık yanı başımdaydı.
Oğuzhan AkayKayıt Tarihi : 13.9.2001 09:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!