Bakıyorum da elalem kendini tanıtma derdinde.
Belli ki herkes tanınmak için can atıyor.
Kimi yüzünü kiralayıp, kimi de yeryüzünü satıyor haraç mezat.
Yahu ne olurdu yani biri de beni görse de, yolumdan çeviriverseydi ya geçerken,
"Hemşerim sen de şusun" deyiverseydi, ne olurdu yani.
Oldum olası kendimi kirli bir aynada görebiliyorum sadece.
Aynamdan dışarı çıkınca unutup varlığımı,
zamanın rüzgarlarında savruluyorum dört bir tarafa.
Zannediyorum ki hiç yokmuşum yada zannedemiyorum bile.
Düşün,
Işığı kapatınca herşey siyahlara sıvanır ama karanlıktan değil de belirsizlikten korkar insan,
Mütemadiyen.
Yani ne?
Çok mu ihtiyacımız var sunnî bir aydınlığa?
Ben onu bunu bilmem de, bir güneşi olacak insanın kardeşim.
Bir gün(eşi)
Kapıyı kapatınca dünya elli metrekareye küçülür aslında.
O elli metrekare dünyada bit kadar olur hayallerin, bit.
Deprem olacağına varır usta, sen istediğin kadar cıvata sık.
Yıkılan evler yine hayaller olacak en nihayetinde.
Acılarınsa yerliyerinde kalacak, sapasağlam ve sabit.
Neticede üç gün yaşamak,
Sen sadece, birini seç.
Hiç olmazsa birini sev.
Bekir Dalkıç
Kayıt Tarihi : 9.10.2019 23:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!