birini sana benzetmek...
sanki yüzünü dönse,yüzümü güldürecek,
kurumuş bedenime bırakacak
tüm yeşillerini...
kokunu alacağım,biraz daha yaklaşsam,
bahar gelecek yürüdüğüm yerlere,
meyveler toplayacağım saçlarından
elinden başka hiçbir yere yakıştıramadığım ellerimle...
ne kadar benzesede,
sana ait değil yüzü
ne kadar farzetsemde,
yabancı yürüyüşü
umuttu işte...bir an önümde,
sonra gene çok uzağımdaydın...
ne kadar benzesede,
gülümsediğinde;
içimden bir şiir geçmezdi,
dudaklarında bana ait bir yer olamazdı,
güldüremezdi gülümseyişi
bir şeyler sölese;
duymazdım,
dokunsam
parmaklarıma büyük gelirdi teni,
seninki gibi,benim değildi...
bu aralar kimi görsem
sana benzetiyorum en çok...
ama mutluyum diyemem,
sen değilsen,bir önemi yok...
önemi yok kimin neye benzediğinin,
gözlerimde senden kalma bebeksi gülüşler varken...
Kayıt Tarihi : 10.7.2006 14:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!