Birini Bekliyorum - Yıldız Kapısı

birden bire çıktı karşıma
sanki bir başkasının yaşantısından, aklından çıkar gibi
düpedüz ve ansızın, soluk bile almadan, yani içinden çıkar gibi dışına çıktı.
böyle beklemiyordum! güneşimin önünde durdu ve gölgesi düştü ardına
ardına ben düştüm, ardına biz düştük
biz zaten düştük, kısaldıkça kısaldık
sansür koydular her yanımıza
kimin gölgesi altında kaldık
ben artık kimseyi gölgesinden tanıyamam!

ceketimi çıkardım ve sonra kasketimi
bir sonbahar ağacının dallarına astım
artık eşittik, sevişebilirdik yani
ama benim gibi bir zaman yolcusunun orada ne işi var?
yıldız kapılarından geçtim, her yanıma sinmiş ay tozu
parça parça dilimlenmiş bir rüya gördüm
rüyanın içinde rüya gördüm, bir türlü uyanamıyordum

nasıl ki yarasalar ışığı gördüğünde gözleri acır
öyle acıyordum!
yıl: bin dokuz yüz...
yüzümde bilmediğim bir şehrin yabancılığı
pencereyi açıyorum/ uyandım!
ey denizi göğüslerine kadar çekmiş sevgilim
sonunda aynı şehirdeyiz
pencereyi kapatıyorum

(belki de parmağımdaki yüzük
sadece bir yalnızlıktan konuşlanmaktır)

Kemal Değirmenci