Bir kader oyunuyla yıkılan dostluğa yandım.
Buğulu gözlerle, nice dostuma selam olsun.
Uzunca bir ayrılıktan sonra birden uyandım,
Kalede uyuyan gönül dostuma selam olsun...
Bir sevda uğruna, meyhaneleri mekân tuttum.
Gece gündüz içerek, kendime işkence yaptım.
Maziyi unutayım dedim de unutamadım,
Kalede uyuyan gönül dostuma selam olsun...
Bir ayrılık, bin kere ölümden betermiş meğer,
Her ağlıyor...ağlıyordu uyuyan solgun gözler.
Eski bir öyküyü söylüyordu sessiz heceler,
Kalede uyuyan gönül dostuma selam olsun.
Sanma ki bir tanem, sen hep uykuda kalacaksın.
Yine de sabah güneşinden önce doğacaksın.
Baktığında ufka, beni yanında bulacaksın,
Kalede uyuyan gönül dostuma selam olsun.
Kayıt Tarihi : 10.9.2011 16:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!