Birinci Perde Şiiri - Ünal Çağabey

Ruhum engereğin dişlerinin arasında
Bir türlü çekip alamıyorum
Ruhum gözbebeğinin olmaz kıyısında
Çekip de bir türlü kurtulamıyorum

İçimde var içimde anlaşılmaz bir sancı
Ellerim, ellerimi alamıyorum
Bir yolun sonunda sanki bir hancı
Olur olmaz yerde kendimi salamıyorum

Sahipsizim,sahipsizliğin kervanından bir yolcu
Yoldan çıkıp önüme bakamıyorum
Her zaman üstümde bir çift göz, sanki bir kolcu
Korkumdan arkamı dönüp yolumu soramıyorum

Kapım kırık, kırık sanırım eşiği
Bir anahtar bulup açamıyorum
Bir didişmenin ortasında annemin beşiği
Kırılacak aman, varıp da alamıyorum

Ölecek çocukluğum, öldü sanırım bu gece
Elimi atıp da zamanı durduramıyorum
Babamın bekçiliğinin başladığı gece
Dilimden başka bir dil konuşamıyorum

Ruhum sancılı, ruhum kanlı bir toprak ortasında
Kardeşlerim ölümün en uç noktasında
Hayat geldi geçti başlangıcın sonunda
Bir kılıç kuşanıp da durduramıyorum…

28/09/2007

Ünal Çağabey