Birinci Dereceden Aşk Suçu

bir ihtilal sonrası bana mecbur kalıp dönmeyecektin
çıkmaz sokaklar kavşağından geriye dönüp
mecburi istikamet beni seçmeyecektin
ben bir yangın sonrası konacağın son dalın değilim yaralı güvercinim
çoktan nihayete erdi benim çocuksu aşk serüvenlerim

umut kalmadıki katık yapayım gönül soframa
kahırlarım taşıyor çokluğundan
sığdıramam senide yanlarına
artık çare sen değilsin acılarıma
bari git.
karatı olma seher loşu puslu yarınlarıma.
hata ettin.
ömrünün hatasıyken çekip gidişin
daha beter dönüpte af dileyişin.
affedemem artık kalma kusura
affedemem gece yarıları yüreğim yansada arasıra.

sendin terkeden.
kahrederek, hatta vazgeçerek arından.
şimdi gözyaşların manasız benim için,
hem banane efkarından.
ayaklar altında beşpara etmez bir pul misali,
çiğneyip giden sen değilmiydin beni.
şimdi neden geldin?
yalvardım mı, ağladım mı,
istedimmi sanki dönmeni.
gönül mahkemede karar çoktan verildi.
benim bir zamanlar sevdiğim,
canımı vereceğim,bu sen değildi.
artık sevmeyi, istemeyi bırak,
acımam bile sana.
umrum olmaz, içim sızlamaz,
yüreğim yanmaz sararıp solmana, yaş döküp ağlamana.
banane ahlarından.
sen sorumlusun günahlarından.
yalnızca sen değil;
kimse beraat edemez böyle birinci dereceden aşk suçlarından.

dedim ya kurudu, yandı, kül oldu gönül bahçem.
güllerim,mahçup fesleğenlerim,
asil mor menekşelerim kurudu, yandı, kül oldu.
alacakaranlıklarda,
zebun papatyalarımı hüzünler vurdu.
yanlış zamanın, yanlış mekanında,
yanlış semalara kanat açtın yaralı güvercinim.
bu tenhada artık sana çiçek yeşermez.
vazomda son bir kırmızı gül var;
ama oda sana deymez.