Ayrıyım Şiiri - Kara Osman Nalbant

Yüreğim yoruldu bedenim zinde
Yok deme habibim ilacım sende
Bir değil bin anı, bıraktım dünde
Civelek dediğim, gülden ayrıyım

Bil ki her ötüşüm bir sitem sana
Her seher yayılır hoş selam tana
Ciğerim yanıyor su gönder bana
Sen gittin gideli, gölden ayrıyım

Yazdığım öyküde, birinci baptın
Binler talip oldu, sen beni kaptın
Bir yılın içinde, bin yanlış yaptın
Perdeye darıldım telden ayrıyım

Koştukça coşarım sevidir ferim
Cümle alem bilir, besbelli yerim
Mircanın gülünü, bekleyen erim
Yalazım içimde, külden ayrıyım

Kara’yım kalmadı, kapımı çalan
Kaç Üsküdar geçmiş, al atı alan
Gölde dara çekti damlamı yalan
Kirpiğe sarıldım, selden ayrıyım