Birileri Var Şiiri - Serdem Sarıtaş

Nasıl süslü cümle kurulur bilmem ben.
Nasıl gitmekten vazgecirilir bi insan bilmem.
Bilmem çaresiz kalmak nasıl anlatılır.
Anlatılır mı?
Ne diyebilirim ki ? Sensiz ben şekersiz çay,dondurma kabındaki dolma,misafirlikteki çocuk..
Dedim ya,bilmem işte.
Kafa karışıklığı içindeyim. Dışına çıkabilmiş değilim.
Çıksam, belki bir yerlerde görürüm,vardır elbet beni de anlayan.
İlla yalvarmak mı gerekir?
Anlamaz mi gözlerine baksam?
İlla yaş akıtmak mı gerekir?
Anlamaz mi zamanında çok ağladığımdan.
Gurur yapıp,ondan bana kalan ne varsa attığımı ve daha bir dakika bile geçmeden çöpten geri aldığımı,bunu yaptığım için de kendime sayıp sövdügümü söylesem anlayacak mı?
Bu çaresiz nasıl kalınır açıklıyor mu?
Bunca sözü söyleyip kendimi acındırmak gibi işlere kalkistiktan sonra anlayacaksa beni,
açıklamıyorum!
Çünkü uzaklarda,caresizim diye yerden yere vurup ona kendini inandırmış birileri var..