Benim evvelden ihtirasım ,
evveldendir değişmez yazgım.
böyle kalsın,
çoktan gözümde solmuş yaşamın kiri.
birikmesin topraklar bende.
böyle kalsın,
uyuz olduğum gökyüzü nefretle,
nefret dolu.
kısa sürsün mümkünse baharın yelleri!
hiç çekemem nisan da yağmuru.
nedir bu apansız yekpare beliren
nimet denen.
oyuk dalların niş deliği
güneş altında sürgün yaşamın bekçileri
ve caddelerin sevişmelik sokakları!
nefret ediyorum sizden!
Kayıt Tarihi : 3.3.2025 06:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!