Birikiüçdörtbeş Şiiri - Münzevî Muhayyelât

bir/e bir

seviniyorum
aşkın alt tarafı bir yağmur kokusu
olduğunu öğrenince

iki/ye iki

nadimim ne varsa yaşamadığım
nadimim ne varsa yaşadığımı sandığım

üç/e üç

kader
kederle kafiyeli diye mi
hep ağlak zamanlarında
beliverir cins-ü insin zihninde

dört/e dört

kiplerinde çekimlendiğimiz
bir ayaza dönüşsün diye
bu sulu sepken tahayyül
zor bela cümleler kurmuşluğumuzu
görmezden gelebiliriz

beş/e beş

alfabetik bir süreçse eğer hayat
elif gibi dimdik
vav kadar vakur ve bir o kadar mütevazi
lime lime bir mim kadar
ölümü tanımlıyor olmaklığından
olsa gerektir

m.M..