Birikinti. Şiiri - Nilgün Akçay

Dünyaya açılan penceremden
Kendimi
Seyrediyorum...

Vedaları hiç sevmem
Gözyaşlarını da
Buruk sözcükleri de
Aslında neyi severim ki
Ya da
Neyi severdim ki
Ben...

Çoktan unuttum.
Tıpkı unutulduğum gibi.
Kendimi de
Unuttum gitti...

Yıllar boyu
Ardıma bakmadan
Yürüdüm yürüdüm
Bazen tökezledim
Düşmemek için tutunmak istedim..
Tutunamadım.
Tutunacak bir elim
Hiç Olmadı ki.

Yine de

Kalktım yeniden
Durmadım yürüdüm
sanki hiç bitmeyecekti.
Zaman yolculuğum.

Şimdi...

Bak işte gerçekten bitti.
İlk günkü gibi
Yapayalnız tek başına
Yıllar sonra
Başladığım yerdeyim...

Hayat penceremin önünde
Aradaki tek fark
Yorgun ve şaşkınım.
Dünü .. bugünü biliyorum
Ya.. yarın.. yarın.

Ne olacak..ne olacağım.

Son penceremi kapatırken dünyaya
Korkuyorum ...

Boğulmaktan

Anılarımın birikintisinde ...

..........................ENA.