Ağıtlar yaktılar durup duruken.
Kader kıyafeti biçtiler.
Nazar boncuğu taktılar.
Şans ilmekleri attılar kilimine; onu tezgahta sattılar.
Alın yazısı dediler çare-sizlik yerine.
Kumar masasına çevirdiler güzelim hayatı.
Sonra ölmek bile yetmedi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
