Biricik Yeğenim Gökay’a Şiiri - Emel Çetin

Sen doğmadan adın vardı bebeğim
Sen bilmezsin tabii…
Ellerde yastıklar pijama toplantılarında ki
O zamanlar çocukluğumuz ön saflarda…
Senden bahsederdik annenle,
Bir adın vardı..
Gerçi bilmiyorduk o zamanlar daha.
Senin hem gök, hem ay olacağını…
Önce biz büyüyecektik daha..
Sonra sen bir nur tanesi gibi,
Giriverecektin hayatımıza…
Arzu annen, ben teyzen olacaktım,
Gerisi uzak yakın akraba…
Düşler kuruyorduk sana dair…
Hem senden habersiz..
Saçları diyorduk, Arzu’ya benzesin…
Boyu serviye, gülüşü gök-ay’a
Önce baban girdi hayatımıza…
Aşktı ki annenin hissettikleri..
Onları da büyüdüğünde,
Delilleriyle anlatacağım sana..
Sonra sen,armağandın belli…
Habersiz geldin ama…
Çok hoş geldin bebeğim…
Gül dalında tomurcuk gibi..
Seni bilmiyoruz ama,
Biz çok sevdik seni..
Kömür gözlerini, yumuk ellerini..
Ay emsali gülüşünü..
Belki de sırf bu yüzden Gökay dedik sana…
Ama iyi ki geldin ve
İyi ki girdin hayatımıza..
Arzu gülüşlüm, biricik yeğenim..
……

25/02/2005
Adapazarı